Inventieve maaltijden en Weense Opera

Wenen, wat een stad!

In de hoofdstad van Oostenrijk verbleven we in het West end Hostel. Voor ons gevoel was dit voor het eerst een iets minder hostel omdat het zo groot en daarom anoniemer was.

Onze eerste nacht hebben we heel rustig zitten kaarten met een Amerikaans en Deens stel op onze kamer. We hadden vrij weinig zin om `s avonds iets uit te voeren omdat we redelijk vermoeid waren door de reis. Enkele biertjes en kaartspellen later gingen we dus ook op een christelijke tijd richting bed.

De volgende dag had reisleider Stephen een toeristische route voor ons uitgestippeld,chapeau daarvoor!

Onze complimenten voor zijn leuke initiatief werden abrupt verstoord nadat hij na onze wandeling per ongeluk al onze foto`s had verwijderd...een totale ramp!

Wenen is mooi, echt heel mooi. De architectuur, de sfeer en ambiance die het uitstraalt..helemaal top.

Rond een uur of 1 viel mijn blik op een reusachtige wijnhandel; Julius Meinl. Stephen had zijn Mekka gevonden en was daar de komende 1,5 uur zoet. Geheel terecht want ze hadden echt alles aan exclusieve wijnen, dranken en delicatessen. Uiteraard moesten die knapen hier ook het een en ander van proberen.

Na helemaal uitgecultiveert te zijn kwamen we terug in onze kamer en ontmoetten we 3 franse gasten uit Toulouse van onze leeftijd.
In het begin liep het gesprek niet helemaal, maar na ons eten stelden ze voor om samen te gaan stappen. Echt een superavond gehad!

Maar eerst het eten......
Briljante god Luc meende dat er een gasfornuis in het hostel was en we dus wel konden koken. Het tegendeel bleek waar en een spaghetti bolognaise moest bereid worden met een magnatron en een tosti-ijzer.
Gelukt? Geen probleem!
Chef Tycho en Robin hebben even een culinair hoogstandje neergezet door het gehakt op het tosti-ijzer te braden en de spaghetti te koken in de magnetron. Nadat de spaghetti gaar was kon de saus en de gehakt erbij, 3 minuutjes even goed warm maken...Simple comme bonjour!

Terug naar het uitgaan. Eerst zijn we met de Metro naar het uitgaansleven van Wenen gereisd en daar kwam het gesprek leuk op gang. We zijn toen bij een gezellig barretje gaan zitten om aan onze halve liters te beginnen. We hoorden toen van de serveerster dat er nog 2 andere nederlanders waren die aan hun Summer School bezig waren. Alex uit Amsterdam en Florian waarvan de ouders in Ghana wonen. De amsterdammer was straalbezopen maar had een geweldig accent en idem babbel, Florian was de beschaafde doch aardige gast.

Ze adviseerde ons naar de flex disco te gaan aan de Donau. Het bleek een redelijke underground gebeuren te zijn met alternatieve muziek. Wich we liked! echt de gehele avond gezellig zitten doen met de fransen en de Oostenrijke Dames.
Uiteindelijk was het redelijk laat geworden en door wat terloopse gebeurtenissen kwam het plan voor een schetengevecht op onze kamer. In het heetst van de strijd kwamen we erachter dat er een nieuwe roommate was aangeschoven die de volgende ochtend moest werken..OEPS

De dag erna kwam het emotionele afscheid van luc, wish he was here!

Rond een uur of 2 naar een enorm park gelopen waar zich ergens achterin een zwembad bevond. goed vertoeven.
`s Avonds beseften we ons dat we geeneens een wereldberoemde Wiener Schnitzel hadden gegeten! Dus zijn we op een vrijdagavond in een leeg eetcafe gaan zitten voor een Schnitzeltje.
Daarna zijn we met de franse naar een openlucht opera geweest waar allemaal leuke standjes stonden. Daar een drankje gedaan, en nog 1.
Daarna moest Robin afscheid nemen van zijn oostenrijkse schone Tania.

Al met al rond een uur of 1 naar bed en rond 7 weer op voor de treinreis naar Krakow. Hier kwamen we rond een uur of 5 aan, een pittig reisje dus.
Gelukkig hadden we deze keer een 6-persoons coupe voor ons 3en en airco.
Nu zitten we lekker uit te buiken van een heerlijke maaltijd(20Ep.p.) bij de chique italiaan.
We werden enigzins raar aangekeken omdat we op onze slippers binnenkwamen maar gelukkig mochten we aanschuiven.
Nu even de broodnodige was doen na 2 weken en zo naar de hippe tent die 1 deur verder dan ons hostel is.

We zijn benieuwd naar Krakow!

Tot de volgende keer maar weer,

Todeledokie!
Robin, Steph en Tych

(edit van Stephen: dit bericht had natuurlijk moeten beginnen met;"Beste Schildknaapjes", en pap, wees eens lief en print het uit voor oma rietje, het bellen is al zo duur!)