Pauper Krakow, Heftig Auschwitz en idyllisch Praag
Door: Robinski
23 Februari 2010 | Tsjechische Republiek, Praag
Beste Schildknaapjes,
Fijn dat jullie ons allemaal zo missen en ons zo goed volgen. Ik zal beginnen waar Robin de vorige keer is opgehouden.
De eerste avond in Krakow moesten we dus in een ander hostel slapen, omdat het geboekte hostel alleen de eerste nacht geen plek voor ons had. Dit hostel van de eerste nacht genaamd;"any Time" bevond zich midden in de Joodse wijk van Krakow, wat veel voordelen met zich meebracht, veel leuke tenten om een mooi avondje te maken. We begonnen dan ook de eerste avond met het idee om maar 1 biertje te gaan doen, aangezien het was begonnen met regenen werd dit dan ook de tent recht naast ons hostel op 2 meter afstand. The Funky Music Bar. Een echte uitgaansgelegenheid met goede muziek en veel locals. Wat er erg leuk uitzag. Na het eerste biertje besloten we toch maar wat langer te blijven en gingen we aan de overheerlijk cocktails. Wat op zich een best goedkope uitkomst was. Na er een aantal genuttigd te hebben waagden we ons de dansvloer op en probeerde wat lokale bevolking aan te spreken. Iets wat moeilijker was, aangezien Polen zich inmiddels toch mengt met West-Europa, verwachtte we dan ook wel dat ze een woordje engels zouden spreken! Niet dus. Dit probleem deed zich vaker voor, maar hier later meer over.
Toen we dan ook terug kwamen op onze kamer, dacht tycho dat hij zijn portomonnee was verloren, of dat deze gestolen was. Dus wij weer terug naar die tent om te zoeken en wat rond te vragen, en daarnaast werd ook onze hele kamer overhoop gegooid in de missie de portomonnee te vinden. Tevergeefs. Dus werden er ouders uit bed gebeld, en werden de nodige bankpassen geblokkeerd. Na een lange avond eindelijk kunnen gaan slapen.
Worden we de volgende ochtend wakker, en het eerste wat tycho vind in de morgen, is zijn portomonnee. Al de moeite voor niets geweest, maar gelukkig wel zijn ID-kaart terug. (Luc deze is voor jou: "Yes, I found my Identity." )
Inpakken en wegwezen, en tijd voor het andere hostel. Wat in alle opzichten beter was. Leukere sfeer, meer mensen en een eigen barretje beneden.
Diezelfde dag nog even het centrum van Krakow ingegaan, om toch maar wat sightseeing te doen, samen met wat nieuw opgedaan vrouwelijk schoon, die per se met ons een heel leuk museum wilde bezoeken. We besloten we dat we maandag het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau gingen bezoeken en dinsdag -op aanraden van de vader van Robin- de zoutmijnen.
deze is wederom voor luc, en voor de trouwe lezers. We liepen terug van het centrum, en raad wie we tegen het lijf liepen, nee niet de Australier, maarrrr the Brazillian Funny Guy uit Bratislava. wat een toevalligheid.
Terug in het hostel wat uitgerust en wat gegeten. Robin is heel verstandig thuis gebleven, ik en tycho zijn op uitnodiging van de portugeze dames van diezelfde middag nog even wat gaan drinken in het centrum. (Nee luc de weddenschap is nog niet afgelopen, E10-, is nog steeds voor jou)
De volgende morgen stond Auschwitz op het programma. Wat bij ons allen insloeg als een bom. Vroeg uit de veren en op naar Auschwitz. Het centraal station is wat moeilijk zoeken in een stad zonder normale borden en mensen die je de weg kunnen en WILLEN wijzen. Dit was een domper dus kwamen we wat laat aan bij het museum Auschwitz.
Alleen het binnenkomen was al raar. Iedereen kent wel de imponerende zin "Arbeit macht Frei" dit was dan ook de ingang tot het museum. Waarnaar we doorliepen en verschillende barakken konden bekijken. Waarin indrukwekkende opstellingen stonden. Toen we ongeveer alles zo'n beetje hadden gezien vervolgden we onze weg richting Birkenau, waar de natrap van het eerste gedeelte erg hard aankwam. In dit gedeelte van Auschwitz II (ookwel Birkenau genoemd) vonden de grootste uitroeiingen in de menselijke geschiedenis plaats. En het was dan ook wat luguber om hier rond te lopen. Er was namelijk ook niets gerenoveerd. Alles zag er nog precies uit als vroeger. Als bezoeker mocht je wel overal komen. En waren bijna alle barakken open voor publiek. Iedereen kent wel de foto waarop men de treinen ziet aankomen, deze gaan onder een poort door, en komen dan aan tussen HONDERDEN barakken. Er werd geselecteerd op wel of niet kunnen werken, de rest werd gewoon gelijk door naar achteren gemaand, en gelijk de gaskamer in gedreven. Wat een raar gevoel. We hebben hier dan ook 3 a 4 uur verbouwereerd rondgelopen, en liepen allen in diepe stilte het terrein weer af. Verbaasde ons dan ook over mensen die gezellige foto's gingen maken met zijn tweetjes voor de poort van Birkenau. Wat een schande zouden de ouders van ons dan ook zeggen.
Terug in Krakow, en wat bijgekomen wat gegeten vlak bij het station. Eenmaal teruggekomen in het hostel, waren er wat nieuwe amerikaanse aangekomen en wisten we met wie we wat gingen drinken. Leuke avond gehad. Details volgen niet later.
Volgende dag de zoutmijnen in, 150 meter onder de grond een rondleiding gehad, die erg goed te doen was door de toch wel grappige guide. Ook in de zoutmijnen aanwezig; Balzaal, bar, restaurant, healing spa's ed. nog net geen macdonalds. Verder wel indrukwekkend!!!
Die avond ook onze eerste nachttrein genomen, waar we aankwamen in een coupe niet groter dan 3 a 4 vierkante meter met 3 bedden boven elkaar. Naast ons zaten wat Japanners die dolgraag op de foto wilde met zulke lange hollanders. Dit deden we dan ook graag voor 2 euro per foto. Lekker slapen daarna en uitgerust aankomen in Praag. Waar we vandaag rustig hebben rondgelopen en wat van de stad hebben bekeken. Deze keer zijn er wat duitse in onze kamer geplaatst. Erg gezellig dus.
We gaan genieten van praag en later meer hierover!! Gewoon doorlopen mensen, niks aan de hand.
Groeten
Fijn dat jullie ons allemaal zo missen en ons zo goed volgen. Ik zal beginnen waar Robin de vorige keer is opgehouden.
De eerste avond in Krakow moesten we dus in een ander hostel slapen, omdat het geboekte hostel alleen de eerste nacht geen plek voor ons had. Dit hostel van de eerste nacht genaamd;"any Time" bevond zich midden in de Joodse wijk van Krakow, wat veel voordelen met zich meebracht, veel leuke tenten om een mooi avondje te maken. We begonnen dan ook de eerste avond met het idee om maar 1 biertje te gaan doen, aangezien het was begonnen met regenen werd dit dan ook de tent recht naast ons hostel op 2 meter afstand. The Funky Music Bar. Een echte uitgaansgelegenheid met goede muziek en veel locals. Wat er erg leuk uitzag. Na het eerste biertje besloten we toch maar wat langer te blijven en gingen we aan de overheerlijk cocktails. Wat op zich een best goedkope uitkomst was. Na er een aantal genuttigd te hebben waagden we ons de dansvloer op en probeerde wat lokale bevolking aan te spreken. Iets wat moeilijker was, aangezien Polen zich inmiddels toch mengt met West-Europa, verwachtte we dan ook wel dat ze een woordje engels zouden spreken! Niet dus. Dit probleem deed zich vaker voor, maar hier later meer over.
Toen we dan ook terug kwamen op onze kamer, dacht tycho dat hij zijn portomonnee was verloren, of dat deze gestolen was. Dus wij weer terug naar die tent om te zoeken en wat rond te vragen, en daarnaast werd ook onze hele kamer overhoop gegooid in de missie de portomonnee te vinden. Tevergeefs. Dus werden er ouders uit bed gebeld, en werden de nodige bankpassen geblokkeerd. Na een lange avond eindelijk kunnen gaan slapen.
Worden we de volgende ochtend wakker, en het eerste wat tycho vind in de morgen, is zijn portomonnee. Al de moeite voor niets geweest, maar gelukkig wel zijn ID-kaart terug. (Luc deze is voor jou: "Yes, I found my Identity." )
Inpakken en wegwezen, en tijd voor het andere hostel. Wat in alle opzichten beter was. Leukere sfeer, meer mensen en een eigen barretje beneden.
Diezelfde dag nog even het centrum van Krakow ingegaan, om toch maar wat sightseeing te doen, samen met wat nieuw opgedaan vrouwelijk schoon, die per se met ons een heel leuk museum wilde bezoeken. We besloten we dat we maandag het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau gingen bezoeken en dinsdag -op aanraden van de vader van Robin- de zoutmijnen.
deze is wederom voor luc, en voor de trouwe lezers. We liepen terug van het centrum, en raad wie we tegen het lijf liepen, nee niet de Australier, maarrrr the Brazillian Funny Guy uit Bratislava. wat een toevalligheid.
Terug in het hostel wat uitgerust en wat gegeten. Robin is heel verstandig thuis gebleven, ik en tycho zijn op uitnodiging van de portugeze dames van diezelfde middag nog even wat gaan drinken in het centrum. (Nee luc de weddenschap is nog niet afgelopen, E10-, is nog steeds voor jou)
De volgende morgen stond Auschwitz op het programma. Wat bij ons allen insloeg als een bom. Vroeg uit de veren en op naar Auschwitz. Het centraal station is wat moeilijk zoeken in een stad zonder normale borden en mensen die je de weg kunnen en WILLEN wijzen. Dit was een domper dus kwamen we wat laat aan bij het museum Auschwitz.
Alleen het binnenkomen was al raar. Iedereen kent wel de imponerende zin "Arbeit macht Frei" dit was dan ook de ingang tot het museum. Waarnaar we doorliepen en verschillende barakken konden bekijken. Waarin indrukwekkende opstellingen stonden. Toen we ongeveer alles zo'n beetje hadden gezien vervolgden we onze weg richting Birkenau, waar de natrap van het eerste gedeelte erg hard aankwam. In dit gedeelte van Auschwitz II (ookwel Birkenau genoemd) vonden de grootste uitroeiingen in de menselijke geschiedenis plaats. En het was dan ook wat luguber om hier rond te lopen. Er was namelijk ook niets gerenoveerd. Alles zag er nog precies uit als vroeger. Als bezoeker mocht je wel overal komen. En waren bijna alle barakken open voor publiek. Iedereen kent wel de foto waarop men de treinen ziet aankomen, deze gaan onder een poort door, en komen dan aan tussen HONDERDEN barakken. Er werd geselecteerd op wel of niet kunnen werken, de rest werd gewoon gelijk door naar achteren gemaand, en gelijk de gaskamer in gedreven. Wat een raar gevoel. We hebben hier dan ook 3 a 4 uur verbouwereerd rondgelopen, en liepen allen in diepe stilte het terrein weer af. Verbaasde ons dan ook over mensen die gezellige foto's gingen maken met zijn tweetjes voor de poort van Birkenau. Wat een schande zouden de ouders van ons dan ook zeggen.
Terug in Krakow, en wat bijgekomen wat gegeten vlak bij het station. Eenmaal teruggekomen in het hostel, waren er wat nieuwe amerikaanse aangekomen en wisten we met wie we wat gingen drinken. Leuke avond gehad. Details volgen niet later.
Volgende dag de zoutmijnen in, 150 meter onder de grond een rondleiding gehad, die erg goed te doen was door de toch wel grappige guide. Ook in de zoutmijnen aanwezig; Balzaal, bar, restaurant, healing spa's ed. nog net geen macdonalds. Verder wel indrukwekkend!!!
Die avond ook onze eerste nachttrein genomen, waar we aankwamen in een coupe niet groter dan 3 a 4 vierkante meter met 3 bedden boven elkaar. Naast ons zaten wat Japanners die dolgraag op de foto wilde met zulke lange hollanders. Dit deden we dan ook graag voor 2 euro per foto. Lekker slapen daarna en uitgerust aankomen in Praag. Waar we vandaag rustig hebben rondgelopen en wat van de stad hebben bekeken. Deze keer zijn er wat duitse in onze kamer geplaatst. Erg gezellig dus.
We gaan genieten van praag en later meer hierover!! Gewoon doorlopen mensen, niks aan de hand.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
